جدول جو
جدول جو

معنی زبانه کش - جستجوی لغت در جدول جو

زبانه کش
(چَ دَ / دِ)
زبانه کشنده. شعله کش. ملتهب. مشتعل. زبانه زن. رجوع به زبانه زن شود
لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از زباله کش
تصویر زباله کش
آنکه خاکروبه و آشغال را از خانه ها جمع می کند و می برد، خاکروبه کش
فرهنگ فارسی عمید
تصویری از زبانه کشیدن
تصویر زبانه کشیدن
شعله کشیدن آتش، زبانه زدن
فرهنگ فارسی عمید
تصویری از کباده کش
تصویر کباده کش
کسی که با کباده ورزش می کند
فرهنگ فارسی عمید
تصویری از دانه کش
تصویر دانه کش
دانه کشنده، برای مثال میازار موری که دانه کش است / که جان دارد و جان شیرین خوش است (فردوسی - ۱/۱۲۰ حاشیه)
فرهنگ فارسی عمید
تصویری از زبانه زن
تصویر زبانه زن
زبانه کش، شعله کش
فرهنگ فارسی عمید
تصویری از باده کش
تصویر باده کش
باده خوار، باده پیما
فرهنگ فارسی عمید
(چِ دَ / دِ)
شعله کش. مشتعل. زبانه کش: و آتش خشم بهرامشاه و مؤیدالدین بر قاعده زبانه زن. (بدایع الازمان)
لغت نامه دهخدا
(یَکْ کَ /کِ / یِکْ کَ / کِ گُ)
بمعنی شانه زن باشد. رجوع شود به شانه زن:
من و تو شانه کش زلف ناله های همیم
بیا بجایزۀ هم دهان هم بوسیم.
طالب آملی (از بهار عجم)
لغت نامه دهخدا
(زَ فَ)
مانند زبانی. زبانی وش. کنایت از زشت و بدچهره:
گفت رخم گرچه زبانی فش است
ایمنم از ریش کشان هم خوش است.
نظامی (مخزن الاسرار ص 157)
لغت نامه دهخدا
(زَ نَ / نِ کَ / کِ)
در حال اشتعال. رجوع به زبانه زنان شود
لغت نامه دهخدا
(نَنْ دَ / دِ)
آنکه کباده کشد. آنکه کباده را که آلت آهنین است بالای سر از جانبی به جانب دیگر به حرکت آرد نیرومند شدن عضلات را، مجازاً جویای نام و مقام. طالب و خواستار درجه و مقام. آنکه داعیۀ بدست آوردن مقامی و منزلتی و رتبه ای داشته باشد
لغت نامه دهخدا
(پَ / پِ دَ / دِ)
سرگین کش. خاکروبه کش. زبّال
لغت نامه دهخدا
(گَ تَ)
زبانه کشیدن آتش، احتدام. اشتعال. تلسﱡن. مشتعل بودن. ملتهب شدن. رجوع به زبانه زدن. زبانه کش و زبانه کشان شود
لغت نامه دهخدا
تصویری از دانه کش
تصویر دانه کش
کشنده دانه حامل حبوب: (میازار موری که دانه کش است)
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از کباده کش
تصویر کباده کش
کمان کش، آنکه با کباده (زور خانه) ورزش کند
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از زبانه کشیدن
تصویر زبانه کشیدن
زبانه زدن: (آتش جنگ زبانه کشید)
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از کباده کش
تصویر کباده کش
((~. کِ))
آن که با کباده (زورخانه) ورزش کند
فرهنگ فارسی معین